GERÇEK BİR HAYAT HİKAYESİ; “BENSİZ ADAM” BAŞLIYOR…
Merhabalar sevgili okurlarım. Uzun zamandır işlerimin yoğunluğu nedeniyle ara verdiğim köşe yazılarıma devam edeceğim. Bu süreçte hayat hikayesinden şahsım olarak inanılmaz etkilendiğim bir kişinin hayatını roman olarak yazmak niyetindeydim. Ancak Daha sonra roman yerine düzenli ve devamı olarak köşe yazılarımda yazmaya karar verdim.
İsim bulmakta gerçekten çok zorlandım. En sonunda “BENSİZ ADAM” olmasına karar verdim. Şu anda hayatta ve 50 li yaşlarda olan kişinin izni doğrultusunda hayat hikayesini anlatacağım yazı serisinde isimleri farklı kullanacağım.
İlgili kişi şu anda Çok prestijli, popüler ve zor bir meslek sahibi. Kendi deyimiyle bu yaşta bile “Bensiz” olarak hayatına devam etmekte ve İzmir’de yaşamaya devam etmektedir.
Her okuyanın kendinden bir şeyler bulacağına inandığım, yerince aşırı hüzünlü, yerince güldüren, yerince düşündüren, genelde bir insanın içten içe nasıl çöktüğünü anlatan hüzünlü bir hayat hikayesi.
Bir sonraki yazıyı merakla bekleyip takip edeceğinizden şüphe duymadığım bir köşe yazısı serisi olacak inşallah. Daha ilk yazım olmasına rağmen yazarken etkisine girdiğimi itiraf etmeliyim. Gerçi bu hikaye gibi hikayesi olanlar vardır ve dahi daha da hüzünlü hayatlarda elbette vardır. Ancak günlerce aylarca dinlediğim bu hikayeyi yazmaya karar verdim.
1970 yılında iç Anadolu’nun bir ilin şirin bir ilçesine bağlı bir köyde dünyaya geldi Necati. Ailenin 7. Çocuğu olarak gözlerini bu acımasız dünyaya açtı. Kendisinden sonra 3 kardeşi daha (1 erkek 2 kız) dünyaya gelecekti.
Babası Uzun yol Tır şoförüydü (Babasının çileli geçmişinden de yazılarımız içinde ara ara bahsedeceğim). Kendisinden büyük 3 ablası ve 3 te abisi vardı dünyaya geldiğinde. Ailenin Maddi durumu çok kötüydü. Yaşadıkları yer Bir oda bir salondan oluşan samanlık tarzı üstü toprak ve her yağışta damlayan (ev denebilirse) bir evdi.